MIRISNI DJURDJEVAK – simbolizuje ljupkost, umilnost, povratak sreće
Legenda o đurđevku govori da je ovaj cvet nastao od Evinih suza kada je morala da napusti rajski vrt.
Djurdjevak (Convallaria majalis) je perena koja slobodno raste po sumama i sumarcima, u podnozju planina, ali i u visim podrucjima. U narodu je ova cvijetnica poznata kao djurdjevak, a u nekim krajevima i po nazivu “biserni cvijet”
Naime, ima izuzetno lepe, bele mirisne cvijetice, visece i rasporedjene u grozdovima. Svaki cvijetic sastoji se iz sest belih latica, tako da podseca na zvoncic. Cvijeta u maju. Tamnozeleni kopljasti listovi, obicno po dva-tri, obavijaju cvijetnu drsku cele sezone, sve do jeseni. Ova biljka je izuzetno dobar pokrivac tla i moze se koristiti za sadnju na senivitim mestima i na umjereno plodnim zemljistima. Pogodna je za ivicnjake, kamenjare, a uspeva i ispod drveca.
Djurdjevak se brzo siri i pokriva tlo zahvaljujuci podzemnom stablu-rizomu, kojim se razmnozava. Optimalno vreme za ovaj posao je kraj leta i pocetak jeseni. Tada se gusto ukorjenjeni bokori vade asovom i pazljivo dele podzemna stabla. Polazu se u zemlju na dubini 10-12 i razmak 15cm. Kao visegodisnja biljka, neguje se jednostavno. Uproljećem, do cvijetanja, redovnim zalivanjem odrzava se stalna vlaga.
Ona ce omoguciti formiranje mnogobrojnih cvijetova na dugim drskama. Zbog ljepote i prijatnog mirisa, cvijet djurdjevka je nezamenljiv zapravljenje proljećnih buketa i drugih aranzmana.
Posebno ga treba koristiti za dekorisanje u svecanim prilikama, za vencane buketi ili uskrsnje trpeze sa sarenim jajima. Kada prodje cvijetanje, uvenule cvijetove treba odseci i smanjiti zalivanje, da bi podzemno stablo proslo kroz normalni period mirovanja.
Zbog velike gustine bokora i krupnih listova koji pokrivaju tlo, tokom leta nema nikakvih dodatnih radova. Posle cetiri-pet godina, sa cele povrsine treva izvaditi biljke, zemljiste obraditi, dodati rastresiti humus i ponovo posaditi podeljene bokore. Djurdjevak u cvijetu moze se dobiti i u zimskom periodu. U tu svrhu rizomi se sade u saksije ili dekorativne keramicke posude, koje se do ivice ukopavaju u zemlju, na nekom pogodnom mestu u basti. Krajem decembra posude se unose u prostoriju u kojoj je temperatura 12-14 stepeni i umjereno zalivaju. Saksije je najbolje postaviti u prozor izmedju dva okna. Veoma je bitno da temperatura ne bude visoka, jer tada moze izostati cvijetanje, koje treba da pocne krajem februara. Brzem razvoju biljke doprinosi pokrivanje posude hartijom u obliku fiseka. Za ovako skromnu biljku koja se jednostavno uzgaja i neguje, sigurno se u svakom vrtu moze naci bar malo slobodnog prostora.
